Schriftlicher Ausdruck, Übungen

Μετά από αυτό που είπε ο πατέρας του, ότι πρέπει να αρχίσει να ριψοκινδυνεύει, το παιδί φοβήθηκε λίγο και δεν μπορούσε να πει τίποτα. Σκεφτότανε εκείνες τις λέξεις και δεν μιλούσε. Αν και φοβόταν άλλα καρουμπάλα και να χτυπήσει πάλι, ήθελε να προσπαθήσει άλλη μια φορά. Δεν ήτανε ευχαριστημένο με την πρώτη του προσπάθεια και δεν ήθελε να απογοητεύσει τον πατέρα του. Ο πατέρας του όμως δεν ήτανε απογοητεύμενος, απλά ήθελε το παιδί να παίρνει θάρρος, να μην φοβάται κάτι τόσο ωραίο και ελεύθερο σαν το πέταγμα που όλοι οι άνθρωποι θα θέλανε να μάθουν. Το δώρο που ο θεός του έδωσε έπρεπε το παιδί να το αξιοποιήσει, αυτό ήθελε να του μάθει ο πατέρας του.

Αν και φοβότανε λίγο ακόμα, έκανε μια άλλη προσπάθεια. Αυτή τη φορά ήτανε όμως πιο σίγουρο για τον εαυτό του. Ανέβηκε πάλι πάνω στην κορυφή του δέντρου και ξαναπήδηξε ψηλά. Μετά από τη συμβουλή του πατέρα του, φρόντησε να βρει περισσότερο ελεύτερο χώρο για να κουνηθεί καλύτερα. Αυτή τη φορά δεν έπεσε. Κρατήθηκε στον αέρα για λίγα λεπτά. Κουνιόταν τα μικρά του φτερά και πετούσε αληθινά. Ευχαριστημένο και σχεδόν δύσπιστο έψαξε τον πατέρα του για να του πει τι είχε συμβεί. 

Μόλις τον βρήκε, του είπε χαμογελώντας ότι είχε πετάξει. Ακόμα και για λίγα λεπτά, είχε πετάξει. Ο πατέρας του του είπε: „Μπράβο γιε μου! Είδες ότι το μόνο πράγμα που χρειαζόσουν ήταν λίγο εμπιστοσύνη και θάρρος; Ο φόβος δεν βοηθάει κανέναν, απλά τον αποθαρρύνει και δεν τον αφήνει να ζει. Πρέπει να τον ξεχάσεις τον φόβο που έχεις. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να είσαι πάντα ελεύθερος“.

Τα λόγια του πατέρα του το ενθάρρυναν πολύ. Ετσι μεγάλωσε η όρεξή του να πετάει, ήθελε να προσπαθήσει ακόμα και να μη σταματήσει ποτέ.

Γύρισε στο χωριό και πήγε να βρει τους φίλους του. Άρχισε να τους λέει τι έκανε. Όσοι το αγαπούσανε ειλικρινά χάρηκαν πολύ και το αγκαλιάσανε. Το παιδί έφυγε μετά προς το βουνό όπου ήθελε να κάνει τη μεγαλύτερη του προσπάθεια. Οι καλύτεροι του φίλοι το ακολούθησανε να το δούνε. Φτάνοντας εκεί, το παιδί στεκόταν μπροστά στο γκρεμό. Τώρα κοιτούσε το μεγάλο κενό μπροστά του. Πήδηξε και ακόμα μια φορά πέταξε με μεγάλη επιτυχία. Οι φίλοι και ο πατέρας του, που ήτανε εκεί, το κοιτούσανε και νιώθανε πολύ περήφανοι.

Federica Miccholis